Rozdział 73

CZERWIEC 


Ostatnimi czasy wszystko się dobrze układa. Borussia zdobyła puchar Europy, w Dortmundzie dalej wszyscy o tym mówią i się tym cieszą. Na samo wspomnienie tego meczu czuję dreszczyk emocji. 
Przez ostatni tydzień załatwialiśmy z Marco sprawy związane ze ślubem, który chcieliśmy jak najszybciej wziąć. 
Miał odbyć się już... za tydzień, w piątek. Zaproszenia zostały rozesłane, sala i orkiestra zamówione, itd. Normalnie nie mogłam w to wszystko uwierzyć, że tak mi się w życiu ułożyło. 
Jednak, była jedna sprawa, która mnie nieco dręczyła. Tak to już w życiu bywa, że zawsze znajdzie się jakiś kłopot. 
Postanowiłam przejść się z tym problemem do Cathy, akurat i tak byłam sama w domu. Marco wyszedł z Mario i Robertem szukać sobie stosownego stroju na ślub. Ja też miałam taki zamiar, umówiłyśmy się z Anią i resztą na jutro. 
Zostawiłam zatem karteczkę z informacją gdzie jestem dla Marco na stole i wyszłam. 
Było urocze, ciepłe czerwcowe popołudnie. Miałam nadzieję, że zastanę Cathy w domu. 
Miałam szczęście. 
- Cześć, kochana - uśmiechnęła się promiennie - wejdź! 
- Hej - odparłam - ale nie przeszkadzam? 
- Co ty - Cathy machnęła ręką - Matsa i tak nie ma, pewnie z chłopakami się szlaja. A ja tu siedzę sama jak palec. Chcesz coś do picia? 
- Okej, to może herbatę - powiedziałam i usiadłam przy stoliku. Cathy za moment przyszła z dwoma filiżankami herbaty, i usiadła naprzeciwko mnie. 
- Co tam powiesz ciekawego? - zapytała.
- Wiesz, pewna sprawa mnie dręczy - wyznałam.
- Mów zatem o co chodzi, może będę w stanie ci pomóc - powiedziała. 
- Wiesz... od jakichś dwóch tygodni spóźnia mi się okres... - zaczęłam - i tak sobie podejrzewam... że jestem w ciąży! 
- Robiłaś test ciążowy? - zapytała Cathy.
- Nie - powiedziałam. 
- Więc powinnaś zrobić! - powiedziała Cathy - i to jak najszybciej! 
- Nie wiem, jak Marco by zareagował, jakbym faktycznie była w ciąży... - westchnęłam cicho. 
- Jak to? Nie zostawiłby cię z tym, dałabym sobie rękę uciąć - zaczęła przekonywać mnie moja przyjaciółka. - Zaraz zresztą ślub bierzecie!
- No tak, tak - westchnęłam - faktycznie, trzeba iść kupić ten test ciążowy. 
- Iść z tobą? - zapytała Cathy.
- Jakbyś mogła.
Więc założyłyśmy tylko buty i wyszłyśmy na miasto. W najbliższej aptece nabyłam ten test. 
- Chodźmy do mnie, dobrze? - poprosiłam. 
- Okej! 
Poszłyśmy, od razu zdjęłam buty i pobiegłam do łazienki zrobić test. Jakie to były nerwy... 
- Nadia? Już jest wynik? - Cathy zapukała do drzwi łazienki. 
- Czekaj, jeszcze moment... o, jest - złamał mi się głos. Wyszłam z łazienki... 
- I co? Jaki wynik? - zapytała Cathy. 
- Pozytywny - powiedziałam cicho. 
A jednak! Byłam w ciąży! Boże... 
- To wspaniale, kochana - Cathy mnie przytuliła.
- Tylko jak powiedzieć o tym Marco? - westchnęłam. 
- Będzie dobrze - powiedziała - jestem o tym przekonana, złotko! 





* 




Siedziałam w towarzystwie Cathy, popijałyśmy sok jabłkowy i oglądałyśmy jakiś serial, gdy do domu przyszedł Marco, w towarzystwie swoich dwóch najlepszych kumpli, razem z nimi przyszła Anka.
- Nadia! Cathy! Jak dobrze was widzieć - zawołała i podbiegła nas uściskać. 
- No cześć - uśmiechnęłam się lekko. 
- Już niedługo ślub, nie? - cieszyła się Anka - to w końcu kto zostanie twoją druhną? 
- Nie mam pojęcia - westchnęłam. - Ciężko mi wybrać między wami dwiema.
- Mam ten sam problem - wtrącił się Marco. 
- Wiecie co? - odezwał się Mario - trzeba zrobić losowanie! 
- Mario ma rację! Dobry pomysł - dodał Robert.
- Niech będzie i tak - powiedziałam. Wzięłam dwa skrawki papieru, napisałam na nich imiona moich przyjaciółek. 
I wylosowałam... Cathy! 
- Ania, mam nadzieję, że wybaczysz - zaśmiałam się lekko. 
- Zastanowię się - odparła ze śmiechem. 
- Teraz moja kolej - odparł Marco. 
On się chwilę wahał, zanim wyciągnął papierek. Na tym papierku, który wylosował, widniało imię Mario! 
- Hurra! - ucieszył się Mario i rzucił się blondynowi na szyję. 
- Ej, Robert, Anka, mimo wszystko macie przyjść - zaśmiałam się. 
- A mamy inne wyjście? - powiedział ze śmiechem napastnik Borussii. 
- Marco, pokaż jaki garnitur kupiłeś - poprosiłam. 
- A zwykły, czarny - powiedział Marco, rzucając mi torbę na kolana. - Chociaż moi kochani doradcy... 
- Mówię ci, biały byłby lepszy - przerwał mu Robert.
- Weź daj spokój! Na białym to wszystkie brudy widać! - wtrącił się Mario - Marco, pokazywałem ci ten ciemnozielony, byś wyglądał szałowo! Do tego różowy krawat i...
- I wyglądałby jak cygan! - wtrącił się Robert. 
- Sam jesteś cygan, ciołku - warknął Mario - a w ogóle, to... 
- Na litość boską, ogarnijcie się - westchnął Marco. - Nie ma to jak zakupy z nimi, dziewczyny, żebyście wy ich widziały... 
- Umiem sobie wyobrazić - pokiwała głową Cathy. 
- Już się nie mogę doczekać tego ślubu - powiedział Marco - już za tydzień!
- Denerwujesz się? - zapytał Mario. 
- Denerwować się będę dzień przed - odparł Marco - teraz jeszcze nie! 
- Niby czym ma się denerwować? - zdziwił się Robert. 
- A na przykład tym że zrobię coś głupiego... - westchnął Marco. - Że pokażę księdzu język czy coś takiego. 
- Chodźcie ognisko rozpalić! - zaproponował Mario. 
- To chodźmy - zgodził się Marco. 
Cholera! Nie miałam jak powiedzieć Marco o ciąży. Nie chciałam teraz przy wszystkich o tym mówić, chciałam, żeby najpierw to Marco się dowiedział. Cóż. Postanowiłam poczekać na odpowiedni moment. 






* 





Około 21 wszyscy się rozeszli do siebie. Spędziliśmy miły wieczór w sumie, wspominając dawne dzieje. 
Marco robił coś jeszcze w ogrodzie, a ja poszłam usiąść sobie na sofę. W kieszeni miałam wciąż test ciążowy, który ukazywał dwie kreski. Myślałam, czy nie powiedzieć tego teraz. Im szybciej, tym lepiej by może było. 
Siedziałam tak pogrążona w myślach, gdy podszedł do mnie ON. Bez słowa, usiadł obok mnie, i pociągnął mnie do siebie na kolana, zaczął tulić do siebie. 
- Co taka zamyślona? - zapytał szeptem - pomyśl, już za tydzień o tej porze będziemy małżeństwem! 
- Wiem, skarbie, wiem - westchnęłam. 
- Czemu tak wzdychasz? Denerwujesz się? - pytał mnie blondyn czułym głosem. 
- Nie o to chodzi - powiedziałam drżącym głosem. 
- Więc o co? Kochanie... 
Nie umiałam powiedzieć. Wyciągnęłam test z kieszeni i mu dałam do ręki. Wtuliłam twarz w jego tors. Przez chwilę nic nie mówił, jednak zaraz się odezwał. 
- Nadio... skarbie, Ty jesteś w ciąży? 
- Tak - wyszeptałam. - I co ty na to? 
Marco chwilę się nie odzywał, widocznie był co najmniej zaskoczony tą informacją. 
Ale za chwilę przytulił mnie mocniej, z jego ust wyrwał się cichy okrzyk radości. 
- Cieszę się bardzo, kochanie, tak się cieszę - wyszeptał. - Będzie dobrze, zobaczysz! 
Ulżyło mi. Myślałam, że będzie z tym problem, a tu proszę. 
Marco naprawdę mnie kochał. Akceptował wszystkie moje wady. Ciąża również go nie odstraszyła. Trafiłam na faceta swojego życia.
Gdy tak myślałam, Marco zaczął mnie całować. Zarzuciłam mu ręce na szyję i zatopiłam się w jego namiętnym pocałunku, dla mnie ta chwila mogłaby trwać wieczność. 




// mam nadzieję, że się Wam podoba ;) 
kto przeczytał, niech skomentuje, z góry dziękuję :3 


już o tym napisałam na drugim blogu, ale okej, powtórzę się. jestem niewiarygodnie dumna z pszczółek! ♥ czekam z niecierpliwością na finał :3 


No i zapraszam do czytania, obserwowania i komentowania tego mojego drugiego bloga http://bvbstory.blogspot.com/ dziś dodałam tam nowy rozdział :> 

Pozdrawiam, Sylwia :*